16 • Eerste keer monitor
Iza, Jules, Jin, Marie, Lea-Nore, Norah, Renée, Victor, Quinten, Mon, Toon, Mia, Juta, Lauranne, Elena, Elena en Victor
De eerste keer dat ik een kamp moest begeleiden… spannend! Ik had al een vorming gevolgd waarin ze veel uitleg gaven over de dagindeling van een kamp bij Idee Kids, maar wist natuurlijk nog niet of de activiteiten die ik door middel van een draaiboek had verzonnen of overgenomen, zouden aanslaan bij de kindjes. Ik zou een groepje van ongeveer 16 kinderen van 5 à 6 jaar begeleiden. Normaal begeleidt je een groepje gedurende een week, maar aangezien ze me vrij last minute hadden opgebeld, was ik geen volledige week vrij. Gelukkig heb ik toch de mogelijkheid gekregen om maandag en dinsdag monitor te zijn voor het kamp ‘Planeet Aarde’!
Vuur… Hoe ontstaat een vulkaanuitbarsting? Hoe noemt men het “vuur” dat uit een vulkaan stroomt?
Water… Waar komt het water van de oceanen vandaan? Kunnen we hiervan drinken? Hoe komt het dat regenplassen soms ineens verdwijnen?
We kneedden vulkaantjes uit klei, maakten ons eigen kampvuurtje uit karton en lieten wolkjes verschijnen door middel van een proefje! Ook deden we estafette; Team Water tegen Team Vuur! We speelden spelletjes met de parachute en de bal, en aten tijdens de pauze een lekkere koek of een stukje fruit.
Dinsdag had ik de na-opvang tot zes uur, waarbij ik toezicht moest houden bij het springkasteel in de sporthal. Daar kreeg ik van een jongetje uit een andere groep te horen dat ik lief was. Mijn hartje smolt! We hebben ‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet’ gespeeld en hij heeft zijn beste sprongen laten zien op het springkasteel. Toen alle kinderen uit de sporthal weg waren, ging ik naar de refter waar Mia, een van mijn favorietjes, aan mijn been kwam hangen. Zelfs toen haar vader haar kwam halen, bleef ze hangen. “Morgen een nieuwe dag”, zei die. “Jaaa… maar niet met haar!” was Mia’s antwoord. Ik vond het jammer dat ik de rest van de week al had ingepland, anders had ik de rest van de week ook graag gebleven. Ik heb haar in ieder geval beloofd dat ik volgende zomer zeker weer een kamp ga geven.
Het waren twee zware, maar onvergetelijke dagen die voorbij zijn gevlogen! Hoewel je geen énkel moment van de dag pauze hebt, aangezien je je kids continu moet begeleiden, was het toch voor herhaling vatbaar. De liefde die je van de meesten terug krijgt, is gewoon onbetaalbaar (clichééé).
